سانتا ماریا دل فیوره یا همانطور که مردم محلی آن را می‌شناسند، Duomo، نقطه عطفی برجسته در افق فلورانس است. این کلیسا نه تنها به دلیل اندازه و زیبایی اش شناخته شده است، بلکه صدها سال قدمت دارد و گنبد آن یک شاهکار بزرگ معماری جلوتر از زمان خود است.
کلیسای جامع فلورانس یک ساختمان معمولی گوتیک ایتالیایی است.
این کلیسای جامع در محل کلیسای قرن هفتم سانتا رپاراتا ساخته شده است که بقایای آن را می توان در دخمه مشاهده کرد.
کلیسای جامع جدید نماد اهمیت روزافزون فلورانس بود و قرار بود به طور قابل توجهی بزرگتر از سلف خود باشد.
این کلیسا به عنوان بزرگترین کلیسای کاتولیک جهان طراحی شده است.
کلیسای جامع در پایان قرن سیزدهم توسط آرنولفو دی کامبیو آغاز شد و گنبدی که بر نمای بیرونی غالب است، در قرن پانزدهم با طرحی از فیلیپو برونلسکی اضافه شد.
یکی از مهمترین دستاوردهای معماری کل دوره رنسانس بدون شک ساخت گنبد بر فراز کلیسای جامع فلورانس بود.
برونلسکی به لطف طراحی مبتکرانه ای که متشکل از یک پوسته داخلی از آجر با الگوی شاه ماهی و یک زنجیره سنگی افقی بود، موفق شد گنبدی عظیم را بدون تکیه گاه ایجاد کند که باعث توزیع یکنواخت وزن می شد.
ساختار گنبد واقعا با ابهت است. این سنگر که تا ارتفاع 35.5 متری (116.4 فوت) بالای تنبور بالا می رود، حدود 54 متر (177 فوت) بالاتر از سطح زمین قرار دارد. فاصله بین دو لبه مخالف پایه هشت ضلعی حدود 35 متر (115 فوت) است. ارتفاع فانوس بالای آن، از جمله کره مسی، کمی بیش از 22 متر (72 فوت) است.
نمای بیرونی باسیلیکا با پانل‌های مرمری پلی‌کروم در سایه‌های مختلف سبز و صورتی با حاشیه سفید روبروست و نمای استادانه‌ای به سبک گوتیک قرن نوزدهم توسط امیلیو دی فابریس دارد.
یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های نمای بیرونی ساختمان، «پورتا دلا ماندورلا» (شمال) (دلا ماندورلا = بادام) است که به دلیل وجود هاله بزرگ اطراف مجسمه باکره که توسط نانی نیز مجسمه‌سازی شده است، این نام را به آن داده‌اند. دی بانکو در میان دیگران.
فضای داخلی کلیسای جامع کمتر رنگارنگ است و تزئینات به حداقل رسیده است. استثنا این است که نقاشی دیواری آخرین قضاوت را در فضای داخلی گنبد نشان می دهد که بین سال های 1572 و 1579 توسط جورجیو وازاری و فردریکو زوکاری نقاشی شده است.
فضای داخلی گوتیک بسیار وسیع است و تصوری خالی از آن می دهد. برهنگی نسبی کلیسا با ریاضت زندگی مذهبی مطابقت دارد، همانطور که جیرولامو ساوونارولا موعظه کرد.
اکثر پنجره های شیشه ای رنگارنگ باشکوه بین سال های 1434 و 1455 به طرح های هنرمندان مشهوری مانند دوناتلو، آندره آ دل کاستانو و پائولو اوچلو ساخته شده اند. منبت های چوبی روی کمدهای Sacristy توسط برونلسکی و هنرمندان دیگری از جمله آنتونیو دل پولائولو طراحی شده است.
برج ناقوس سانتا ماریا دل فیوره که به نام کامپانیل جوتو نیز شناخته میشود، 84.7 متر ارتفاع و حدود 15 متر عرض دارد، این گواه ترین نشانه از معماری گوتیک فلورانسی قرن چهاردهم است که با وجود حرکت عمودی، اصل استحکام را رها نمیکند. این کار توسط جوتو در سال 1334 آغاز شد، پس از مرگ او توسط آندره آ پیزانو ادامه یافت و در سال 1359 توسط فرانچسکو تالنتی، که پنجره‌های بزرگ را در سطوح بالا ایجاد کرد، به پایان رسید.
------------------------------------------------
تیم تولید محتوا بخشی آفیشیال
https://bakhshiofficial.com/%d8%ae%d8%b1%db%8c%d8%af-%d9%88%db%8c%d9%84%d8%a7/